7 Mart 2013 Perşembe




Soguk ve karanlik bir ulkede yasamanin yan etkisi mi desek kis mevsiminden nefret ediyorum. Halbuki iki sene oldu alisirim diyordum hala alisamadim soguguna, kisina, karanligina. E. dogmasaydi sanirim iyice cekilmez olurdu yoksa ne yapardim bilmem.

 Iskandinav ulkelerinden birine evlenip gelen bir kiz dusunun. Sadece sevdigi adam yaninda. Korktum itiraf etmem gerekirse cok korktum. Evlilik, tanimadigim bir ulke, tanimadigim insanlar. Zordu. 

Sonra kucuk bir adam daha gelecegini fisildadi bana bir gun. Yoruldugum umitsizlige dustugumde tekmeledi ben burdayim dedi. Guldurdu.

Sonra geldi E. Boyle ilahi boyle mucizevi birsey olamaz dedim. Kokladim kokladim. Bazen yordu ama sikayet etmedim. Simdi 9 aylik olmus beyefendi. Buyudugunu gordukce korkuyorum. Okula gidicek baska insanlarla karsilasacak.  Ya biri kirarsa onu ya canini acitirlarsa.. Ben opmeye kiyamazken.. Tedirgin etti..

Ve simdi oglum ileride ben sana bunlari okutma sansi bulabilirmiyim bilmiyorum ama sen .....

Gozyaslari... Seni Seviyorum...  Annen olmaya calisan Annen...


1
    Merhaba!

  Bu blogu 9 aylik minik prensim E. icin, ona duydugum aski biraz olsun anlatabilmek icin, yasadigimiz mutlu,guzel arada huzunlu anilarimizi paylasmak icin, bazen dertlesmek bazen sakinlesmek icin yazmaya karar verdim. Umarim geriye baktigimda iyiki varmis bu blog derim...